تأثیر درمان شناختی رفتاری بر شادکامی و سلامت روان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: دیابت نوع دو یکی از شایع ترین بیماری های مزمن است که محدودیت های زیادی در فعالیت های بیماران ایجاد می کند. از این رو در سال های اخیر ارتقاء شادکامی و سلامت روان این بیماران مورد توجه درمانگران قرار گرفته است. درمان شناختی رفتاری به عنوان یکی از روش های رایج در ارتقاء شادکامی و سلامت روان شناخته شده است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری در بهبود شادکامی و سلامت روان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر ورامین انجام شد. روشها: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش همه بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی شهر ورامین بودند. از میان آنان 40 زن و مرد مبتلا به دیابت نوع دو به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 70 دقیقه ای با روش درمان شناختی رفتاری آموزش دید و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. همه گروه ها پرسشنامه شادکامی و سلامت روان را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 19 با روش های کوواریانس چند متغیری و کوواریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین نمرات شادکامی و سلامت روان قبل و بعد از اجرای مداخله در گروه های درمان شناختی رفتاری و کنترل تفاوت معناداری داشت (05/0>p). به عبارت دیگر درمان شناختی رفتاری باعث افزایش معنادار شادکامی و سلامت روانی شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد روش درمان شناختی رفتاری می تواند شادکامی و سلامت روانی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو را افزایش دهد. بنابراین مشاوران و درمانگران می توانند برای بهبود شادکامی و سلامت روانی این بیماران از این روش استفاده کنند. علاوه بر آن توصیه می شود برنامه ریزان بر اساس این پژوهش برنامه هایی را برای بهبود شادکامی و سلامت روانی بیماران مبتلا به دیابت نوع دو طراحی کنند.